Ontzwangeren en mijn afwezigheid

Op dit moment heb ik het even zwaar. De eerste zes maanden met Harvey in ons leven waren ontzettend stressvol en hebben we alle drie met gemengde gevoelens ervaren. We waren natuurlijk super gelukkig met een broertje en tweede zoon in ons leven, maar het vele gehuil, de onzekerheid over zijn gezondheid, de slapeloze nachten die werden gevuld met nog meer gehuil en de stress dat daarbij kwam kijken is er bij mij echt ingehakt. De afgelopen maanden was ik dan ook steeds ziek. Ik viel van de ene griep in de andere, onze oudste zoon kon zijn draai op school helemaal niet vinden en zat niet lekker in zijn vel en heb nu het gevoel alsof de laatste zwangerschapshormonen fijn door mijn lichaam gieren…

Ik ben moe, opgejaagd, snel emotioneel en voel mij helemaal niet lekker in mijn vel (letterlijk en figuurlijk). Zo kon ik door de griep steeds niet sporten en ben ergens onderweg ook mijn gezonde voedingspatroon verloren. Simpelweg heb ik even de fut voor een gezonde levensstijl niet meer. En het gevolg is aan mij te zien; ik ben de afgelopen maanden snel in gewicht aangekomen en verberg deze warme lente dagen mijn nieuwe lichaam in veel te warme kledingstukken, als een soort straf. Daarbij moet ik erg wennen aan mijn (weer) nieuwe lichaam met deze keer een diastase recti als gevolg van een te grote zwangerschapsbuik, mijn doorkijk-kapsel met plukken baby-haar dat alle kanten op springt en en en…. En de rest bespaar ik je.
(Oh, ik heb soms zoveel zelfmedelijden… 😉 )

Inmiddels heb ik wel de tijd gehad om dingen te verwerken en een plekje te geven. Onze oudste zoon gaat inmiddels weer met veel plezier naar school, speelt ook weer met veel vriendjes en heeft een ware bikkel-diploma ontvangen!
De rust is nu terug in huis en er wordt weer veel gelachen. Langzaamaan wil ik stapje voor stapje mijn gezonde levensstijl weer oppakken, in de hoop dat ik mij snel weer gezond en energiek zal voelen. Ook hoop ik het bloggen weer op te pakken en mijn weg terug, naar dat gezonde patroon hier te delen!