Intuïtief eten

Sorry als ik in mijn vorige bericht doe lijken alsof intuïtief eten makkelijk is en ik plots heel snel, zonder hulp ben genezen van mijn oude slechte gewoontes. Het is namelijk alles behalve makkelijk!

Nog steeds sta ik elke dag op met de vraag hoe ik het vandaag ga doen op gebied van voeding. Zal ik eetbuien krijgen of zal ik goed naar mijn lichaam kunnen luisteren? En dan wanneer ik een schaaltje yoghurt pak vraag ik mezelf af of dit ‘diet culture’ is of dat ik echt honger heb en dan ook echt trek in yoghurt heb of eet ik het alleen omdat het gezond is en is het dan wel ok? Nog steeds kan ik met afschuw naar mijn spiegelbeeld kijken en voel ik me vaker niet dan wel fijn in mijn lichaam.

Elke dag is nog een strijd, maar ondanks dat voel ik de vrijheid mijn leven overnemen. Wanneer ik in de avond een wijntje drink of een handje chips eet heb ik geen schuldgevoel meer. Op die momenten luister ik naar mijn lichaam, geniet van de snack en stop met eten wanneer ik me voldaan voel en dat is vaak veel eerder dan ooit daarvoor! Voorheen ging een zak chips op, ging de fles wijn op omdat ik zoveel restricties had. Het was of een geslaagde dag (waarin ik ‘gezond’ at en veel te weinig calorieën) of een slechte dag waarbij ik meteen alle regels losliet wanneer ik iets te veel had genomen dan in de planning stond.